Vrijdag 23 augustus 2024 ~ deel 1
Na weken van voorbereidingen is het eindelijk zover: vandaag, 23/08 vliegen we naar Paraguay, Asunción. De kinderen en wijzelf kunnen niet wachten om te vertrekken.
We controleren nog snel of we alles bij ons hebben, vooral de paspoorten en documenten. De rest kan je altijd kopen; winkels zijn er overal.
Om 14:00 worden we opgehaald om richting Brussel te vertrekken. Pieter had ruim de tijd genomen, gelukkig maar! De rit naar de luchthaven duurde meer dan twee uur. De recente wegenwerken in Antwerpen hebben het fileprobleem (nog) niet opgelost.
Eenmaal aangekomen op Brussels Airport maken we een korte wandeling. We zijn een halfuurtje te vroeg en de incheckbalie is nog niet bekend. We pakken wat snacks uit de tas, en voor we het weten, staat er al een rij bij de balie.
Het eerste deel van onze vlucht gaat naar Madrid. Ik zie een verscheidenheid aan paspoorten voorbij komen: Brazilië, Mexico, Bolivia, Paraguay, maar ook Belgische en Nederlandse. We checken onze twee grote koffers in. De man achter de balie, die overigens Nederlands spreekt, vertelt ons dat de eerste vlucht behoorlijk vol zit en vraagt of we ook onze handbagage willen inchecken. Liever niet, want daarin zitten nog wat eten, speelgoed voor de kinderen en onze laptops. Hij adviseert om als een van de eersten te boarden. Ik voel lichte tijdsdruk, vooral omdat we in Madrid maar 2,5 uur hebben om onze aansluitende vlucht te halen. Onze ruimbagage wordt direct doorgelabeld voor Paraguay. De plooibuggy krijgt een label, en we zijn onderweg naar terminal A.
Het is lang geleden dat we via Brussel vlogen. De veiligheidscontrole gaat verrassend snel, al was het personeel niet bepaald vriendelijk. Ik had mijn jas nog aan, en de man bij de scanner riep geïrriteerd: “Mevrouw, die jas uit!” “Oh, uw collega zei daar niets over, alleen over de tassen” 😅
De vrouw aan de band naast ons moest tig keer opnieuw door de controle, waardoor al onze spullen achteraan open en bloot lagen: laptops, iPad, handtas, rugzak… De band liep bijna vast, en we moesten ons haasten om alles weer op te ruimen, terwijl we de kinderen in de gaten hielden. Even vergeten om adem te halen!
Een goede tip die ik van een kennis kreeg: neem drinkbussen mee voor de kinderen. Na de check staat er inderdaad een watertappunt, zodat ze weer even vooruit kunnen. (Daarna kan je op het vliegtuig ook altijd vragen voor een refill, daar doen ze niet moeilijk over)
Ondertussen krijgen de kinderen honger. Om 18:55 stijgen we op, maar eerst besluiten we om iets te eten bij Quick. Twee menu’s met drankjes, twee frietjes voor de kinderen en een portie kaasbolletjes kostten ons 45€. Zou dit in Paraguay ook zoveel kosten?
De gate is nog niet bekend, dus we wachten nog vijf minuten. We lopen langs een winkel met een Manneken Pis gemaakt van Lego, grappig om te zien! Dan door naar de gate, want ik wil die handbagage liever niet in het ruim hebben. Bij aankomst zien we al een grote groep mensen wachten. Nog voor het boarden begint, vormt zich een lange rij. Ik sluit aan met de buggy waar Ellie in zit. Een dame van het personeel komt naar ons toe en gebaart ons haar te volgen. Dankzij de kinderen mogen we als eerste instappen. Wat een meevaller!
De vlucht naar Madrid duurt 1 uur en 50 minuten. Het vliegtuig zit helemaal vol, maar we vertrekken met weinig vertraging. Om 21:05 landen we al in Madrid. Beide kinderen mochten hun rugzakje vullen met spulletjes die ze zelf wilden meenemen. Daarnaast hebben ze een nieuw Tiptoi-boek, dat ze meteen uitproberen, en nog wat andere nieuwigheden. We snacken, spelen en babbelen wat.
Madrid blijkt een enorme luchthaven te zijn. De buggy wordt bij het vliegtuig gebracht, maar ik moest er wel om vragen. Toen kreeg ik te horen dat er een extra label nodig was; anders zou hij niet meekomen. Twijfel slaat toe of onze ruimbagage wel goed doorgelabeld is. Volgens de man in Brussel hoefden we niets te doen, maar nu ontbreekt er al een tag aan de buggy. We wandelen door de luchthaven, 20 minuten naar Terminal 1. Onderweg spreek ik in mijn beste Spaans, afgewisseld met Engels, iemand van Air Europa aan. Hij verzekert me dat de bagage gewoon doorgaat. Bij de security check realiseren we ons ineens: natuurlijk, niemand hier loopt met een koffer! Anders zou je opnieuw moeten inchecken. We laten de zorgen los en genieten van de reis.
Op naar deel 2 van ons (vlieg)avontuur!